«…Με τα σκούρα βαμμένα μάτια της, τα σκούρα ίσια μαλλιά και το μικροκαμωμένο σώμα της, η Chelsea είχε τη δυνατότητα να είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Η Chelsea όμως θέλει να πουλάει τον εαυτό της ως συνοδός επιπέδου. Με την ανύπαρκτη αφοσίωση της, την έλλειψη κουλτούρας και την άρνηση της να δεσμευτεί, η Chelsea δεν θα μπορούσε να μαγέψει ούτε τον Forest Gump. Και από εκεί ακριβώς ξεκινάει το πρόβλημα. Ακριβώς όπως τα μικρά της στήθη συρρικνώνονταν στο άγγιγμά μου, έτσι και το πουλί ενός έμπειρου άντρα δεν σηκώνεται στο ψυχρό άγγιγμα του χεριού της, στο κρύο και χαλαρό αγκάλιασμα του στόματος της. Και παραθέτουμε την εξαιρετική σοφία του Jamie Gills στο «Misty Beethoven», αυτός ο αριθμός είναι το ναδίρ του πάθους, οι ωραίες στιγμές δεν είναι εγγυημένες για όλους»…
Crash test:
Τα πιο δυνατά λεπτά της ταινίας.
Aτμοσφαιρικά snapshots.
Παρόλαυτα, μάλλον υπερτιμημένη θα την χαρακτήριζα, πέρασε και δεν άγγιξε……Δεν μετανιώνω που τελικά μας πήρε ο ύπνος εκείνο το βράδυ και δεν προλάβαμε την πρώτη προβολή στο Δαναό…μ’αρέσει που έκανα και ολόκληρο αγώνα για να βρω δυο εισιτήρια …
Pafuera Telarañas 